medicijn wiel met stenen

Alle thema’s

De 4 richtingen van de aarde

Het belang van de vier richtingen binnen de heilige tradities van de wereld

We zijn geen nevelige gaswolken; hoewel we – op atomair en subatomair niveau – enigszins op sterrenstelsels lijken; samengesteld uit miljarden en miljarden oneindig kleine stofdeeltjes, de sterachtige componenten die ons allemaal definiëren als individuele wezens. En al die deeltjes, die zweven in de enorme leegte tussen hen allemaal – net als sterren in de nachtelijke hemel zweven in de ruimte – vormen een verbonden deel van het nog grotere universele atomaire ‘sterrenveld’ dat alles overal omvat. Alle dingen zijn op zoveel manieren verbonden, alles is opgebouwd uit die sterachtige atomen, die zweven in een enorme, eindeloze oceaan van leegte. Dat is best een lastige gedachte om ons hoofd rond te krijgen, nietwaar? Maar om onszelf te beheersen vanuit het kosmische perspectief, zijn we – voor alle doeleinden – solide wezens, met een voorkant, een achterkant en twee zijkanten; en voorbij die vier zijden hebben we ook een bovenkant en een onderkant – de bovenkant van ons hoofd en de onderkant van onze voeten.

zes richtingen

We bestaan als wezens met zes richtingen. We kijken letterlijk naar voren. Onze gezichten kijken in één richting, ondanks ons vermogen om ons hoofd te draaien, en we bewegen onze armen en benen voor het grootste deel in dezelfde, frontale richting. Het is dus niet echt verrassend dat culturen over de hele wereld en door de tijd heen de wereld hebben opgedeeld in vier basiscomponentrichtingen – voor, achter en twee zijden, of om het anders te zeggen, de vier windrichtingen. In de afgelopen jaren, vooral met enkele concepten uit heilige tradities van Native Americans die in het westerse bewustzijn sluipen, is deze kaart van de werkelijkheid een ‘medicijnwiel’ genoemd, vooral wanneer het de vorm heeft van een cirkel met een kruis erin. Dit is de ‘Heilige Hoepel’, de symbolische ‘Hoepel van alle Schepping’, waarop alle wezens in een grote raadscirkel zitten, maar daarnaast laat het ook de plaats zien waar we staan – het heilige centrum – met de vier richtingen die zich uitstrekken van de vier kanten van ons, en – en met een toegevoegde cirkel – de grote hoepel van de horizon helemaal om ons heen aan de apparente rand van die vier richtingen.

Wijsheid tradities

Dit concept van de vier richtingen is zo beladen met een overvloed aan heilige betekenissen – die allemaal van cultuur tot cultuur verschillen – dat het een centraal aspect vormt in veel wijsheid tradities die wereldwijd worden gevonden. We noemen heilige wijsheden van Native North America over het algemeen ‘medicijnlessen’ en hun systeem met vier richtingen ‘medicijnwielen’, want toen Franse ontdekkingsreizigers de Ojibwa-mensen in Noord-Amerika en Canada ontmoetten, ontdekten ze dat de Ojibwa hun heilige tradities midewiwin noemden, wat de Fransen vergisten voor hun eigen woord ‘médecine’. Omdat de midewiwin-tradities veel genezingstradities omvatten, leek médecine – medicijn – in Franse oren hetzelfde woord te zijn; dus nu hebben we medicijnwielen, medicijnlessen, medicijnratels, medicijntassen en al de rest. Er is echter niet slechts één systeem met vier richtingen wereldwijd, elke cultuur die met een systeem als dit werkt, heeft hun eigen systeem en hun eigen reeks leringen gebaseerd op deze richtingen. Niet alle culturen hebben een systeem als dit, maar velen wel, en dus is een bewustzijn van de vier richtingen – vaak afgebeeld als een kruis of vier punten rond een centraal punt – universeel, aangezien we allemaal wezens met vier zijden zijn.

Tibetaanse mandala medicijnwiel

Kleuren en elementen

Veel van deze systemen met vier richtingen hebben elementen aan zich gekoppeld en krijgen ook verschillende richting kleuren. De kleuren zijn vaak – maar niet altijd – rood, zwart, geel en wit; en deze kleuren worden gebruikt omdat ze algemeen beschikbaar zijn – het is geen diep kosmische toeval over wijd verspreide culturen, het is pure pragmatiek. Wit is krijt of gebroken schelp, of witte klei; zwart is roet van een vuur, rood en geel zijn okeren. Dit zijn de ‘aardpigmenten’, de eerste kleuren van de mensheid, overal ter wereld wijdverbreid. Andere kleuren om pigmenten van te maken – blauw, groen, paars en de rest – zijn veel moeilijker te vinden in de natuur, veel zeldzamer en niet overal beschikbaar, dus worden ze veel minder gebruikt als richting kleuren. De elementen aarde, lucht, vuur en water – en vaak ruimte of ether of ‘de leegte’ voor het centrum – worden over het algemeen geassocieerd met deze vier richtingen en met een kleur, maar alle tradities variëren.

Medicijnwiel leer in het westen

Een gebruikelijke traditie van medicijnwielleer die in het Westen wordt gevonden, een die voortkwam uit de leringen van Hyemeyohsts Storm – een medicijnleraar van gemengde Cheyenne-, Kraai- en Duitse afkomst – heeft rood in het zuiden voor water; zwart in het westen voor aarde; wit in het noorden voor lucht; en geel in het oosten voor vuur. Deze kleurassociaties variëren echter in alle Indiaanse tradities die zo’n systeem gebruiken – er is geen ‘één’ set medicijnlessen. Hetzelfde geldt voor Tibetaanse tradities, de kleuren variëren per afstamming, maar over het algemeen zijn ze geel in het zuiden voor aarde, rood in het westen voor vuur, groen in het noorden voor lucht en wit in het oosten voor water, plus blauw in het centrum voor ofwel Ether of Ruimte. Er is echter een Tibetaans systeem dat ook rood, zwart, wit en geel gebruikt. In het sjamanisme van Nepal variëren deze kleurassociaties opnieuw, maar één traditie is rood in het zuiden voor vuur, blauw in het westen voor water, geel in het noorden voor aarde en groen in het oosten voor lucht. In Indiaanse, en ook Nepalese leringen, staat het noorden normaal gesproken bovenaan als we een medicijnwiel tekenen, maar bij Tibetaanse tradities wordt het oosten daar normaal gesproken geplaatst, en het noorden is waar we het westen zouden plaatsen. Er zijn aanwijzingen dat de richtingen ooit ook deel uitmaakten van heilige leringen uit West-Europa.

de 4 elementen


Geesten en dieren totems

Net als met kleuren en elementen, beschouwen de meeste tradities over de hele wereld de windrichtingen alsof er een geest aan verbonden is en ook een totemdier, wat soms één en hetzelfde kan zijn. Nogmaals, dit alles varieert. In de christelijke traditie – en ja, er zijn sporen van leringen over de vier windrichtingen binnen de christelijke kerk – zijn de vier geesten aartsengelen, grote geesten. Deze vier zijn Michaël in het zuiden; Gabriël in het westen; Uriël in het noorden; en Rafaël in het oosten. Dit wordt een metamorf genoemd – van het Grieks tetra, wat vier betekent, en morph wat vorm betekent, wat de vier evangeliën associeert met de windrichtingen en ook met antropomorfe figuren, één voor elke richting. Deze vier worden over het algemeen een kwart slag gedraaid ten opzichte van de hoofdwindrichtingen, dus vinden we Lucas in het zuidwesten – afgebeeld als een os of stier – Matteüs in het noordwesten – afgebeeld als een menselijke man – Marcus in het noordoosten – afgebeeld als een leeuw – en Johannes in het zuidoosten – afgebeeld als een adelaar. In Tibetaanse tradities zijn de vier dieren een tijger in het zuiden; een draak in het westen; een garudavogel in het noorden; en een sneeuwleeuw in het oosten.

Andere tradities

In sommige Nepalese tradities is er een wilde uriaal (schaap) in het zuiden; een makara (zeemonster) in het westen; een schildpad in het noorden; en een antilope in het oosten. Indiaanse tradities variëren enorm, maar één voorbeeld is een coyote of een wolf in het zuiden; een beer in het westen; een buffel in het noorden; en een adelaar in het oosten. De dieren – en de beschermgeesten – variëren afhankelijk van de culturele leringen van elke cultuur, en de dieren – ofwel echt of mythologisch – die zij heilig achten. De beschermgeesten van de vier windrichtingen worden vaak gezien als de werkelijke geesten van de richting, de belichaming van de richting, zoals de Lakota-geesten van de vier windrichtingen, die worden beschouwd als de vier oudste zonen van Tate, de algehele windgeest. De vier Lakota-windrichtinggeesten zijn Itokaga, de geest van vruchtbaarheid in het zuiden, Wiyohipeyata, de geest van eindigen en nacht in het westen; Waziya, de brenger van de winter in het noorden; en Wiyohiyanpa, de geest die nieuwe begin en de dag brengt in het oosten; hoewel zelfs deze vier tot op zekere hoogte kunnen variëren, afhankelijk van wie ze onderwijst en welke ‘medicijn’ ze bezitten.


Werken met richtingen

De tradities die deze richtingaanwijzingen hebben, werken er allemaal mee op rituele en magische manieren, die opnieuw variëren afhankelijk van de afstamming, traditie en cultuur. Maar er zijn essenties van deze manieren van magisch werken die allemaal gemeenschappelijke grond delen. Ten eerste is een belangrijk concept dat we, waar we ook staan, in het heilige centrum van het universum staan, het punt waar de richtingen uitstralen. Dat heilige centrum is de plek waar we letterlijk ‘gecentreerd’ zijn, en daarom komt onze heilige activiteit vanuit die plek. Dus, omdat we omringd zijn door de vier heilige windrichtingen – en ook de boven- en onderkant – kunnen we vanuit die centrale positie bescherming en genezing vragen aan de bewakers en krachten van de richtingen. Veel tradities werken op deze manier.

Sjamanen en medicijnmensen

Bij een ceremoniële pijp van inheemse Amerikanen bijvoorbeeld, worden de vier windrichtingen tabaks rook aangeboden en worden ze aangeroepen om te komen en aanwezig te zijn en een container voor de ceremonie te vormen. Sjamanen en medicijnmensen zullen zich zeer vaak naar de windrichtingen richten en bidden of zingen tot de spirituele krachten, hen vragen om aanwezig te zijn en medelijden te hebben met de domme tweevoetige mens die de ceremonie uitvoert. Als er elementen aan de windrichtingen worden gekoppeld, zullen de geesten van deze elementen worden uitgenodigd om te helpen met de ceremonie, om deze kracht te geven. Er worden vaak offers gebracht aan de richtingen, zoals de Noord-Aziatische en Tibetaanse gebruiken om melk naar de richtingen te gooien, of om zoete wierookrook te offeren, of de traditie van de inheemse Amerikanen om elk van hen een snufje tabak te offeren. Al deze dingen roepen niet alleen de spirituele krachten op, maar herinneren ons ook – op psycho-spiritueel niveau – dat wij – als de persoon in de ceremonie – in het centrum van het universum staan, verbonden met alle dingen.

de windrichtingen

Dagelijkse medicijnwiel magie

Dat is allemaal typisch voor ‘high-end’ rituele magie, maar eenvoudigere gebruiken van de richtingen kunnen praktijken omvatten zoals het plaatsen van vier stenen op de grond en eromheen bewegen, naar elk op zijn beurt – waarbij we naar het centrum kijken terwijl we gaan. Terwijl we naar elke steen kijken, stellen we vragen aan de geesten over een specifiek iets waar we mee worstelen, en kijken we wat de ‘kwaliteit’ van elke richting ons terugspiegelt over de situaties. Dit is vooral handig als er aspecten van de menselijke psyche aan een richting worden toegeschreven, zoals bijvoorbeeld in sommige medicijnwieltradities van de inheemse Amerikanen. In de wielen die door Hyemeyohsts Storm worden onderwezen, is het zuiden geassocieerd met ons innerlijk kind, onze emoties en het verleden; het westen met ons lichaam, ons meer magische zelf en het heden; het noorden met ons verstand, onze volwassenheid en de toekomst; terwijl het oosten de plaats is van ons magische kind, onze geest en onze creativiteit. Een andere eenvoudige praktijk die we kunnen doen is een ritueel genaamd de ‘Bloeiende Boom Ceremonie’.

Persoonlijk ritueel

In dit ritueel gaan we naar de zuidkant van een boom die ons ’toeroept’, en daar stellen we een vraag, met de boom achter ons. Er zijn veel vragen die we kunnen stellen, maar over het algemeen hebben ze betrekking op de kwaliteiten die we in het systeem waarmee we werken associëren met het zuiden. Als het zuiden bijvoorbeeld de kwaliteit van het verleden en de kindertijd heeft, kunnen we vragen stellen over waar we vandaan komen in ons leven om ons te maken wie we zijn – welke levensgebeurtenissen hebben ons gevormd? Daarna bewegen we rond de boom – met de klok mee – naar het noorden en zouden in dit voorbeeld vragen stellen over onze toekomst, zoals ‘waar kom ik terecht als ik blijf leven zoals ik dat heb gedaan?’ Vervolgens bewegen we ons – opnieuw met de klok mee – naar het westen en vragen we iets dat relevant is voor het westen in ons systeem; in dit geval bijvoorbeeld een vraag over waar ik nu ben, ‘waar heeft het leven me gebracht?’ Dan lopen we – opnieuw met de klok mee – rond de boom naar het oosten en stellen we vragen aan die plek. Nogmaals, in dit geval, aangezien dit vanuit het perspectief van de leringen van Hyemeyohsts Storm is geschreven, zou het gaan om de hele situatie vanuit een creatief of spiritueel perspectief, zoals ‘wat moet ik veranderen en hoe?’

Vorm van waarzeggerij

Op elke plek komt de persoon in een innerlijke rustige gemoedstoestand en observeert hij of zij vanuit deze staat de wereld voor zich – de natuur – om te zien welke reflecties en antwoorden de wereld voor hen heeft op hun vraag. Het is – op een manier – een vorm van waarzeggerij. We gaan naar de volgende plek rond de boom als we het gevoel hebben dat we een antwoord of een reactie hebben gekregen van de richting waar we naartoe zijn gericht. In een bloeiende boomceremonie komt een persoon in een innerlijke rust en observeert hij de wereld om te zien welke reflecties en antwoorden de wereld voor hem of haar heeft op hun vraag. Het is – op een manier – een vorm van waarzeggerij. Onthoud dat dit een heilig ritueel is, dus benaderen we het niet als een hoofdgerichte therapiesessie; we vragen toestemming aan de boom voordat we beginnen – en als we het gevoel hebben dat we die niet hebben, bedanken we de boom en gaan we op zoek naar een andere; en aan het einde – en op elke positie rond de boom op de reis, kunnen we de kracht van de richting waar we naartoe zijn gericht aanroepen en bedanken, en een offerte van enige soort achterlaten. En vergeet niet om de boom ook te bedanken en hem een geschenk te geven. De boom, die altijd achter ons staat, is het centrum – de plek waar alle dingen vandaan komen. Het centrum is ook onze ziel. We zijn niet onze gedachten, emoties, fysieke lichaam en creatieve spirituele expressies, die veranderen constant – we zijn, in het centrum van alle dingen, in de plaats van de ziel.

4-richtingen-in-koningen-vertegenwoordigd


Venster op de wereld

Er is een lering, naar men zegt afkomstig uit Noord-Amerikaanse tradities van inheemse Amerikanen – die via de lessen van Hyemeyohsts Storm opnieuw het Westen bereikte – genaamd de ‘Vier Schilden’. Storm was echter een bekende non-conformist en bedrieger, dus in alle eerlijkheid had het net zo goed ergens anders vandaan kunnen komen. De lessen van de Vier Schilden, net als zo veel andere lessen over de hele wereld, stellen dat er geen objectieve realiteit is, we creëren allemaal onze eigen versie van welke realiteit we ook waarnemen. In de schildlessen wordt dit uitgelegd door te zeggen dat we naar de wereld kijken door wat men zich zou kunnen voorstellen als vier ‘waarnemingsvensters’, één voor elke richting. Elk venster geeft ons een andere versie van de wereld, en we kunnen de ‘wereld’ veranderen door het ‘waarnemingsvenster’ te veranderen waar we doorheen kijken.

Vier vensters op de wereld

Deze vier ‘waarnemingsvensters’ beïnvloeden ons hele ‘energiesysteem’, onze emoties, onze fysieke aspecten, ons verstand en onze creatief-spirituele expressie. Dit komt doordat we ons tot de wereld verhouden op de manier van de waarneming die we ‘zien’ terwijl we de wereld observeren, door welk ‘venster’ we op een bepaald moment ook waarnemen. Door welk ‘venster’ we ook maar gewoonlijk kijken, zal onze waarneming van de wereld kleuren en dus zullen we geloven dat de wereld werkelijk zo is. Stel dat we een vierkant gebouw met vier zijden hebben, elk gericht op één van de windrichtingen, en dat we ons hele leven aan de oostkant hebben gewoond, zonder kennis van de andere zijden, dan zouden we waarschijnlijk geloven dat de zon er alleen ’s ochtends is; als we aan de andere kanten zouden wonen, zouden we kunnen geloven dat de zon ons de hele dag schijnt, of helemaal niet schijnt, afhankelijk van de kamer aan welke kant we ons bevonden; en als we aan de westkant woonden, zouden we kunnen geloven dat de zon er alleen ’s middags was, en op geen enkel ander moment van de dag. Maar als we in een torenkamer zouden wonen, met ramen aan alle kanten, zouden we zien dat de zon in het oosten opkomt en naar het westen reist, en dat er een eenheid is in de manier waarop het zonlicht valt. We zijn echter allemaal dank zij meer op de hoogte van de realiteit, in feite leven we allemaal in de torenkamer, en weten dus dat de zon er de hele tijd is – we zouden verlicht kunnen zeggen, maar we zijn over het algemeen niet ‘verlicht’ als het gaat om onze waarneming van de realiteit.

De vier schilden

Deze vier schilden – of waarnemingsvensters – zijn: in het zuiden, ons ‘Kind Substantie Schild’ dat ons historische innerlijke kind is. Dit is vaak beschadigd door levensgebeurtenissen, dus we nemen de wereld waar door dat waarnemingsvenster, en zien de wereld daarom misschien als bedreigend of wreed of op een bepaalde manier onvriendelijk. In het noorden bevindt zich ons ‘Volwassen Substantie Schild’, dat is onze volwassen, logische, ongevoelige volwassene. Als de energie in ons Kind Substantie Schild echter ‘zwaar’ is, hebben we misschien niet zo vaak toegang tot ons ‘Volwassen’ schild, omdat we door onze verwonding bevooroordeeld zijn in onze waarneming van de wereld. De Kind- en Volwassen substantie schilden hebben hetzelfde fysieke geslacht als de persoon. Dus voor een vrouw is het haar (gewonde) kleine meisje en haar volwassen vrouwelijke zelf. Maar dit is slechts de helft van de vier windrichtingen, en dus zijn er nog twee andere schilden, twee andere waarnemingsvensters om ons heen.

Het westen is ons ‘Volwassen Geest Schild’, en dit is het geslacht tegenovergesteld aan ons fysieke geslacht. Dus voor een vrouw zal dit haar magische mannelijke zelf zijn, haar actieve priester, of magiër, of welke term je hier maar wilt gebruiken. Het waarnemen van ‘alles wat is’ vanuit dit schild brengt evenwicht en helderheid, en geeft dus betere toegang tot het middelpunt waar we zo meteen op terugkomen. Dit betekent dat wanneer we ons meer magische zelf betreden en de wereld op die manier waarnemen, we de neiging hebben om in een andere ‘energie’ te stappen. Simpel gezegd is dit een meer ‘yang’ waarneming voor vrouwen en een meer ‘yin’ waarneming voor mannen. Dit is natuurlijk niet altijd het geval, het hangt deels af van culturele verwachtingen en andere factoren, maar het kan zeker gebeuren.

Medicine_Wheel

medicijnwiel-leringen

In het oosten is het ‘Kind Geest Schild’ – het innerlijke kleine meisje van een man en de innerlijke kleine jongen van een vrouw. Dit is het pure magische kind van een persoon, diepe creativiteit bezit en nooit gekwetst is geweest. Sommige mensen krijgen gemakkelijk toegang tot dit schild, terwijl anderen er moeite mee hebben. Sommige mensen ‘vluchten’ er zelfs in, vooral als hun Kind Substantie Schild enorm veel last draagt van zware schade. Een aantal alternatieve namen voor deze plek van waarneming zijn ‘het Gouden Kind’ of het ‘Vuurkind’. Wanneer de wereld vanuit deze plek wordt gezien, kan iemand die wil ontsnappen aan de pijn van hun Kind Substantie Schild, vaak vast komen te zitten in ongegronde ‘kosmische fantasie’ of ‘wonderbaarlijke – weg naar de feeën – waanideeën. Maar als het op een gezonde manier wordt benaderd, is het de plek waar creativiteit ontstaat, de plek waar we kunnen spelen en creëren, en spelen en creëren, en spelen en creëren.

Alle kunstenaars en muzikanten kennen het Oostelijke Schild, maar het kan ook een diep verleidelijke plek zijn, waar we elk tijdsbesef kunnen verliezen – en soms ook ons gevoel voor het fysieke. In de medicijnwiel-leringen waarvan deze Schild-leringen deel uitmaken, is het oosten de plek van vuur, creativiteit en de geest. Veel culturen spreken over mensen die verbrand worden in de vlammen van de geest als ze niet voorzichtig zijn. De vlammen van de geest zijn verrukkelijk, maar gevaarlijk, verleidelijk en betoverend, en het is heel gemakkelijk om door hen verbrand te worden tenzij we tegelijkertijd geaard zijn en met beide benen op de grond blijven staan. En als er natuurlijk vier schilden rond het centrum zijn, is het logisch dat er een schild is – een venster van waarneming – in het centrum van het wiel zelf. Als we weer terugdenken aan het idee van een gebouw met vier zijden, zou dit de torenkamer zijn, die ons een duidelijk beeld van de realiteit geeft.

Dit schild wordt het Grootmoeder-grootvader Schild genoemd en het heeft geen geslacht omdat het de plaats van de ziel is, en de ziel is zowel mannelijk en vrouwelijk – en geen van beide. De ziel is de volledig ontwaakte en verbonden plek waar we allemaal naar streven te dansen door ons heilige pad te volgen, welk pad we op dit moment in ons leven ook volgen. Vanuit de op de ziel gebaseerde waarneming van het Grootmoeder-grootvader Schild hebben we een volledig open en onbegrensde waarneming van de realiteit, in al haar totaliteit… wees echter op uw hoede voor het vuur van het Oosten, want als we denken dat we echt in het centrum zijn, zijn we dat niet, we branden alleen maar in de verrukkelijk waan-achtige vlammen van het Oosten. In zekere zin kunnen deze schild-leringen worden gezien als een manier om naar transgenderisme en heilige seksualiteit te kijken, en ook naar de tradities van transgenderisme die binnen sommige vormen van sjamanisme worden gevonden, zoals sommige vormen uit Noord-Siberië. Er zijn veel heilige tradities over de hele wereld, waar jongens meisjes zullen zijn en meisjes jongens zullen zijn, allemaal dansend met de geest en de grote kosmische werveling van de Schepping. En natuurlijk is het bovenstaande enorm vereenvoudigd en verbonden met een veel diepere reeks leringen over de vier windrichtingen, het centrum en de elementen.

Het vinden van je richting

Er is geen goede of foute manier om over de windrichtingen te denken. In hun ontelbare vormen zijn het allemaal diepgewortelde, oude wijsheden. Het belangrijkste is echter, zoals de Native American medicijnman Sun Bear placht te zeggen, dat ze ‘mais laten groeien’. Het heeft geen zin om te leven met een heilige kosmologie die niet werkt, dingen moeten wel functioneel zijn. Sun Bear zei altijd: “Als jouw filosofie geen mais kan laten groeien, wil ik er niks over horen.” Goede raad. Je kunt zeker nadenken over de aard van het universum en je eigen set wijsheden ontwikkelen, maar waarom zou je jezelf de moeite besparen? Het wiel opnieuw uitvinden, zeg maar. De wereld zit vol heilige wijsheden die eeuwenlang of zelfs langer zijn verfijnd. We zullen in een paar jaar, decennia of zelfs in één leven nooit het niveau van verfijning en kennis bereiken dat zij bezitten. Daarom raad ik je aan om wijsheden te vinden die bij jou resoneren. Er zijn veel boeken te vinden over zowel Noord-, Midden- en Zuid-Amerikaanse medicijnwijsheid over de windrichtingen, maar ook over Tibetaanse wijsheden. Onlangs is er zelfs een nieuw boek uitgekomen over de vier windrichtingen en de elementen, gebaseerd op Nepalese sjamanistische tradities, geschreven door Bhola Banstola. Er is dus genoeg materiaal voorhanden. We hoeven alleen maar een pad te vinden met een ziel, en dat vervolgens te bewandelen. Wees je ervan bewust dat de heilige weg voor ons ligt, maar ook achter ons. En dat de wijde wereld zich aan weerszijden van ons pad bevindt, terwijl we onze weg bewandelen, met Grootvader Hemel boven ons en Grootmoeder Aarde onder ons. In schoonheid zullen wij wandelen.

In schoonheid wandel ik

Met schoonheid voor mij wandel ik
Met schoonheid achter mij wandel ik
Met schoonheid boven mij wandel ik
Met schoonheid om mij heen wandel ik

In dauw om mijn voeten mag ik wandelen
Met schoonheid voor mij mag ik wandelen
Met schoonheid achter mij mag ik wandelen
Met schoonheid onder mij mag ik wandelen
Met schoonheid boven mij mag ik wandelen
Met schoonheid overal om mij heen mag ik wandelen

Op hoge leeftijd, op een pad van schoonheid dwalend, mag ik levendig wandelen.
Op hoge leeftijd, op een pad van schoonheid dwalend, mag ik opnieuw leven.

Diné Night Chant (Tibetaanse Sjamaan)

1 Reactie

  1. Dorien

    Erg bedankt voor deze mooie informatie!
    Groetjes,
    Dorien

    Antwoord

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *